22/3/16

Τι είναι η δυσγραφία και πως μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε;



Τι είναι η δυσγραφία;
Η δυσγραφία ανήκει στις μαθησιακές δυσκολίες. Παρουσίαζεται ως δυσκολία στη γραφή, καθώς επηρεάζει τις ικανότητες γραφής. Ορίζεται ως η δυσκολία στην αυτόματη ανάκληση στη μνήμη και στον έλεγχο των μυϊκών κινήσεων που απαιτούνται για τη γραφή των γραμμάτων ή των αριθμών.
Πολύ συχνά εμφανίζεται συνοδευόμενη από κάποια άλλη μαθησιακή δυσκολία.

Πώς εκδηλώνεται η δυσγραφία;
Η δυσγραφία εκδηλώνεται συνήθως με:
  • Δυσκολία απόδοσης της σκέψης και του γραπτού λόγου στον προφορικό.
  • Ελλιπή οργάνωση του γραπτού (τα γράμματα δεν είναι σωστά τοποθετημένα στη γραμμή, αλλά και το κείμενο δεν είναι σωστά τοποθετημένο στη σελίδα).
  • Κούραση ως αποτέλεσμα της προσπάθειας του παιδιού να γράψει.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της δυσγραφίας;
Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι η δυσγραφία (όπως η δυσλεξία, αλλά και γενικά οι μαθησιακές δυσκολίες) δεν επηρεάζουν τη νοητική ικανότητα του ατόμου. Παράλληλα, η δυσγραφία δεν είναι τεμπελιά ούτε προκαλείται από απροσεξία ή αδιαφορία του παιδιού.
Τα χαρακτηριστικά της δυσγραφίας είναι:
  • Η ανακολουθία των γραμμάτων
  • Η ανάμειξη μικρών και κεφαλαίων γραμμάτων
  • Συνεχές γράψιμο. Γράψιμο, δηλαδή, χωρίς κενά ανάμεσα στις λέξεις.
  • Πολύ μικρά ή πολύ μεγάλα γράμματα.
  • Γράμματα ημιτελή ή με μη κανονικό σχήμα
  • Ατελείς λέξεις σε μια πρόταση ή ακόμα και ατελείς προτάσεις
  • Πολλά ορθογραφικά λάθη
  • Γράψιμο εκτός των γραμμών και μη τήρηση των περιθωρίων του τετραδίου.
  • Κούραση κατά το γράψιμο
  • Κακή οργάνωση της σελίδας
  • Δυσκολία στην οργάνωση της σκέψης
  • Απόκλιση ανάμεσα στον γραπτό και τον προφορικό λόγο
  • Σφίξιμο των δαχτύλων κατά το γράψιμο
  • Μη κανονική τοποθέτηση του καρπού
  • Συχνά σβησίματα
  • Εναλλαγή όρθιων και πλαγιαστών γραμμάτων
  • Αργός ρυθμός γραψίματος (και κατά την αντιγραφή)
  • Ψιθύρισμα κατά το γράψιμο
  • Μη ικανοποιητική οργάνωση της δομής και της σύνταξης
  • Δυσκολία στη γραμματική

Τα παιδιά με δυσγραφία εύκολα απογοητεύονται, καθώς οι προσπάθειες τους δεν αποδίδουν «καρπούς». Ενώ ο προφορικός λόγος είναι ικανοποιητικός, η δυσκολία να αποδώσουν τη σκέψη τους γραπτά τους δημιουργεί άγχος και πολλές φορές τα παρατούν, αφού βλέπουν πως δεν τα καταφέρνουν, όπως θα ήθελαν ή όπως περίμεναν.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα διαγωνίσματα, καθώς τα παιδιά μπορεί να έχουν διαβάσει αρκετά, ο βαθμός όμως δεν ανταποκρίνεται στην προσπάθειά τους.

Πώς μπορεί να βοηθηθεί ένας μαθητής με δυσγραφία;
  • Είναι καλό να εξασκηθεί ο μαθητής στο σχεδιασμό των γραμμάτων και των αριθμών. Αυτό μπορεί να γίνει με πολλούς τρόπους:
    • Το παιδί γράφει το γράμμα με το δάχτυλο στον αέρα.
    • Φτιάχνει το γράμμα με τα δάχτυλα ή με το σώμα του (Μπορεί να τον βοηθήσει κι ένας συμμαθητής του). Μπορεί ταυτόχρονα να κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη. Για παράδειγμα, για να φτιάξει το γράμμα ‘α’, χρησιμοποιεί τον δείκτη και τον αντίχειρα του αριστερού χεριού δημιουργεί έναν κύκλο και κολλάει τον δείκτη του δεξιού χεριού για να φτιάξει τη ‘μαγκουρίτσα’.
    • Γίνεται ‘σαλιγκάρι’ «γράφοντας» με τα βήματά του το γράμμα στο πάτωμα. Δηλαδή, κάνει περπατώντας την κίνηση που θα έκανε με το χέρι του και το μολύβι. Για παράδειγμα, για να «γράψει» το ‘α’, περπατάει κυκλικά, κάνει ένα μικρό πηδηματάκι (εκεί που θα σήκωνε το μολύβι) και στη συνέχεια περπατά ευθεία για να φτιάξει τη ‘μαγκουρίτσα’.
    • Πλάθει πλαστελίνη, πηλό ή ζύμη και φτιάχνει γράμματα και αριθμούς.
    • Σε ένα μπολ βάζουμε άμμο, αλεύρι ή ζάχαρη. Το παιδί γράφει γράμματα και αριθμούς με το δάχτυλό του.
  • Φτιάχνουμε εμείς γράμματα με πλαστελίνη. Το παιδί κλείνει τα μάτια και αγγίζοντάς τα, προσπαθεί να αναγνωρίσει ποιο γράμμα είναι.
  • Κατηγοριοποιούμε τα γράμματα και τους αριθμούς με βάση τις ομοιότητες που έχουν (καμπύλες, ευθείες γραμμές, γωνίες, μέγεθος, θέση στη γραμμή). Το παιδί τα παρατηρεί και συνειδητοποιεί ποια μοιάζουν μεταξύ τους και ποια όχι.
  • Το παιδί πρέπει να μάθει από νωρίς να κρατά σωστά το μολύβι, να έχει σωστή στάση σώματος και να τοποθετεί σωστά το τετράδιο όταν γράφει.
  • Θα ήταν καλό να αποφεύγεται η γραφή σε χαρτί που δεν έχει γραμμές και περιθώρια.
  • Το παιδί μπορεί να γράφει στον υπολογιστή, ώστε να αποφεύγει την υπερβολική προσπάθεια και την κούραση, ωστόσο, το γράψιμο στο χαρτί δεν πρέπει να αποκλείεται τελείως.
  • Το παιδί θα βοηθηθεί πολύ αν διορθώνει μόνο του το γραπτό του. Σε πρώτο στάδιο, του επισημαίνουμε τη λέξη που είναι γραμμένη λάθος, ενώ αργότερα δείχνουμε τη γραμμή ή την παράγραφο, όπου υπάρχει λάθος. Το λάθος δεν είναι απαραίτητα ορθογραφικό. Το παιδί μπορεί να διορθώσει και κάποιο γράμμα που δεν είναι γραμμένο «σωστά».
    • Είναι καλό η διόρθωση να γίνεται λίγη ώρα μετά την ολοκλήρωση τη εργασίας, ώστε να δει το γραπτό του από κάποια «απόσταση». Μπορούμε να χωρίσουμε τον έλεγχο του γραπτού σε τομείς για να βοηθηθεί το παιδί: ορθογραφία, στίξη, σύνταξη, καθαρότητα γραπτού κλπ.
  • Δείχνουμε στο παιδί παλιότερα γραπτά του για να συγκρίνει και και να παρακολουθήσει την εξέλιξη και τη βελτίωσή του.
  • Ασκήσεις που μπορούν να βοηθήσουν τους παιδί να «δουλεύει» σωστά το μολύβι:
    • Δίνουμε στο παιδί ασκήσεις πρώτης γραφής, ακόμα κι αν βρίσκεται σε μεγαλύτερη τάξη.
    • Σχεδιάζουμε σε χαρτί και κόβουμε γράμματα και αριθμούς. Το παιδί τα χρωματίζει προσέχοντας να μη βγαίνει από το κενό.
    • Παιχνίδια με λαβύρινθους μπορούν επίσης να βοηθήσουν.

Τι σχέση έχει η κακογραφία με τη δυσγραφία;
Η κακογραφία δεν σημαίνει δυσγραφία. Δεν αποτελεί μαθησιακή δυσκολία. Τα γράμματα είναι δυσανάγνωστα και πολλές φορές δεν είναι σωστά τοποθετημένα στο γραπτό του. Ωστόσο, όταν το παιδί γράφει προσεκτικά μπορεί να κάνει ευανάγνωστα γράμματα. Επίσης, η κακογραφία δεν επηρεάζει την ορθογραφία. Αιτία για την κακογραφία μπορεί να είναι μια «κακή» αρχή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, κατά τις οποίες δεν δόθηκε η κατάλληλη προσοχή στις ασκήσεις πρώτης γραφής ώστε να «συνηθίσει» το παιδί να γράφει σωστά τα γράμματα και τους αριθμούς.

πηγή: fylada.gr

16/3/16

Τα 4 στηρίγματα μιας υγιούς οικογένειας, από τον Χόρχε Μπουκάι!

Αγάπη, εκτίμηση, κανόνες και επικοινωνία: πάνω σ’ αυτόν τον βατήρα στέκεται το παιδί νια να κάνει το άλμα του στη ζωή.

Η οικογένεια ως βατήρας

Το σπίτι όπου έζησε το παιδάκι που ήμουν κάποτε, και τα πρόσωπα με τα οποία μοιράστηκα την οικογενειακή μου ζωή υπήρξαν ο βατήρας πάνω στον οποίο πάτησα για να εκτελέσω το άλμα προς την ενήλικη ζωή μου.

Η οικογένεια αποτελεί πάντοτε τον βατήρα, και κάποια στιγμή πρέπει να σταθούμε στην άκρη του και να πραγματοποιήσουμε το άλμα προς τον κόσμο και τη μετέπειτα ζωή.

Αν, καθώς πάω να πηδήξω από τον βατήρα, πιαστώ από κάπου και κρεμαστώ, θα μείνω εκεί να κρέμομαι και δεν θα πραγματοποιήσω το ταξίδι μου ποτέ.

Τι καλά που θα ήταν αν βρίσκαμε το θάρρος να πηδήξουμε από τον βατήρα μ’ έναν θεαματικό τρόπο! Αυτό μπορεί να γίνει αν ο βατήρας είναι υγιής. Αν η οικογενειακή σχέση είναι υγιής. Αν το ζευγάρι των γονιών είναι υποστηρικτικό.

Ο βατήρας αυτός πατάει πάνω σε τέσσερα βασικά στηρίγματα, τόσο σημαντικά, που αν δεν είναι στέρεα κανένα παιδάκι δεν μπορεί να περπατήσει πάνω του χωρίς να πέσει.

Το πρώτο στήριγμα είναι η αγάπη

Ένα παιδί που δεν ένιωσε ότι το αγάπησαν οι γονείς του, έχει μια θλιβερή ιστορία: θα του είναι πολύ δύσκολο να αγαπήσει τον εαυτό του. Η αγάπη για τον εαυτό μας μαθαίνεται μέσα από την αγάπη που δεχόμαστε από τους γονείς μας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε να διδαχτούμε και αλλιώς, λέω απλώς ότι αυτός είναι ο καλύτερος τόπος και τρόπος για να το μάθουμε. Και βέβαια, ένα παιδί που δεν αγαπήθηκε δεν μπορεί ούτε το ίδιο να αγαπήσει, κι αν έτσι έχει συμβεί στη ζωή του, τι μπορεί να κάνει αργότερα στις σχέσεις του με τους άλλους;

Ο βατήρας που δεν έχει αυτό το στήριγμα είναι επικίνδυνος. Είναι δύσκολο να βαδίσει κανείς πάνω του. Είναι ένας βατήρας χωρίς ισορροπία.

Το δεύτερο στήριγμα είναι η εκτίμηση

Αν η οικογένεια δεν έχει ένα καλό απόθεμα αυτοεκτίμησης, αν οι γονείς θεωρούν ότι οι ίδιοι είναι ένα τίποτα, τότε και το παιδί θα αισθάνεται ένα τίποτα.

Αν προέρχεται κανείς από ένα σπίτι όπου δεν τον εκτιμούν και δεν θεωρούν ότι αξίζει, δυσκολεύεται να πιστέψει ο ίδιος για τον εαυτό του ότι αξίζει. Τα σπίτια με ένα καλό επίπεδο αυτοεκτίμησης διαθέτουν κατάλληλους βατήρες.

Η Βιρτζίνια Σατίρ λέει: «Στις καλές οικογένειες, η χύτρα της αυτοεκτίμησης του σπιτιού είναι γεμάτη». Που σημαίνει: οι γονείς πιστεύουν ότι είναι αξιόλογοι άνθρωποι, πιστεύουν ότι τα παιδιά τους αξίζουν, ο μπαμπάς πιστεύει ότι η μαμά αξίζει, η μαμά πιστεύει ότι ο μπαμπάς αξίζει, ο μπαμπάς και η μαμά πιστεύουν ότι έχουν μια οικογένεια που αξίζει, και είναι κι οι δύο υπερήφανοι για την ομάδα που έχουν φτιάξει.

Όταν έρχεται σπίτι το παιδί και λέει: «Τι ωραία που είναι αυτή η οικογένεια!» τότε ξέρουμε πως ο βατήρας είναι γερός.

Όταν έρχεται το παιδί σπίτι και λέει: «Μπορώ να πάω να μείνω στο σπίτι της θείας Μαργαρίτας;»… τότε έχουμε πρόβλημα.

Όταν λέει ο πατέρας στο παιδί: «Γιατί τότε δεν πας να μείνεις με τη θεία σου τη Μαργαρίτα;» πάλι κάτι συμβαίνει.

Το τρίτο στήριγμα είναι οι κανόνες

Στην οικογένεια πρέπει να υπάρχουν κανόνες, με τη μόνη προϋπόθεση ότι δεν θα είναι αυστηροί. Οι κανόνες πρέπει να είναι ευέλικτοι, ελαστικοί, αμφισβητήσιμοι, συζητήσιμοι και διαπραγματεύσιμοι. Πάντως, πρέπει να υπάρχουν.

Ακριβώς όπως πιστεύω ότι οι κανόνες στην οικογένεια υπάρχουν για να μπορεί κανείς να τους παραβεί και είναι δική μας υποχρέωση να βάζουμε καινούργιους, πιστεύω και ότι η διαδικασία αυτή πρέπει να βασίζεται σε μια χρονική στιγμή που τα παιδιά έχουν μάθει να μεγαλώνουν και να ωριμάζουν σ’ ένα περιβάλλον με ασφάλεια και προστασία.

Αυτό είναι το περιβάλλον της οικογένειας. Οι κανόνες αποτελούν το πλαίσιο ασφάλειας και πρόβλεψης που είναι αναγκαίο για την ανάπτυξη μου. Ένα σπίτι χωρίς κανόνες δημιουργεί έναν βατήρα πάνω στον οποίο το παιδί δεν μπορεί να σταθεί για να κάνει το άλμα του στον κόσμο…

Το τελευταίο στήριγμα είναι η επικοινωνία

Για να μπορέσει να πραγματοποιηθεί το άλμα, είναι αναγκαίο να υπάρχει διαρκής και έντιμη επικοινωνία. Με κανένα άλλο θέμα δεν έχουν ασχοληθεί τόσο πολύ τα εγχειρίδια ψυχολογίας, όσο με αυτό της επικοινωνίας.

Να διαβάζετε μαζί σαν ζευγάρι, να κουβεντιάζετε με τα παιδιά σας, να συζητάτε όλοι μεταξύ σας με την τηλεόραση κλειστή… Αυτός είναι ένας τρόπος για να ενισχυθεί η επικοινωνία, όχι όμως ο πιο σημαντικός.

Ουσιαστικό είναι αυτό που ξεκινάει με ερωτήσεις που κάνει κανείς με αληθινό ενδιαφέρον, μέσα από την καρδιά του: Πώς είσαι; Πώς τα πέρασες σήμερα; Θέλεις να κουβεντιάσουμε;

Και σ’ αυτό το στήριγμα —αποκλειστικά σ’ αυτό το στήριγμα—, στηρίζεται η δυνατότητα επανόρθωσης των υπολοίπων.

Αγάπη, εκτίμηση, κανόνες και επικοινωνία: πάνω σ’ αυτόν τον βατήρα στέκεται το παιδί νια να κάνει το άλμα του στη ζωή. Για να βαδίσει, καταρχάς, τον δρόμο της αυτοεξάρτησης και, στη συνέχεια, τον δρόμο της συνάντησης με τους άλλους.


Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι «Ο Δρόμος της Συνάντησης» Εκδόσεις OPERA

7 πράγματα που κάνουν άθελα τους οι γονείς και εμποδίζουν τα παιδιά τους να επιτύχουν!

Ο Dr Tim Elmore, ερευνητής, ψυχολόγος και συγγραφέας Best Seller βιβλίων ψυχολογίας, ανακάλυψε επτά σοβαρά λάθη που κάνουν συχνά  οι γονείς καθώς μεγαλώνουν τα παιδιά τους, που μειώνουν την αυτοπεποίθηση τους από μικρή ηλικία και περιορίζουν τις πιθανότητες να έχουν μια επιτυχημένη καριέρα και προσωπική ζωή. Δείτε τα παρακάτω λάθη των γονιών ώστε να αποφύγετε να κάνετε τα ίδια λάθη και εσείς!

1. Προστατεύουν υπερβολικά! Ζούμε σε έναν κόσμο όπου ο κίνδυνος παραμονεύει σε κάθε γωνία. Έτσι η ασφάλεια των παιδιών μας προέχει από όλα τα άλλα και ο φόβος του να μην πάθουν κάτι, μας κάνει να προσπαθούμε τα πάντα προκειμένου να μην πάθουν τίποτα. Αλλά αυτό έχει τα αντίθετα αποτελέσματα. Οι ψυχολόγοι στην Ευρώπη ανακάλυψαν ότι εάν ένα παιδί δεν παίξει έξω και δεν χτυπήσει γόνατο, ίσως θα έχει φοβίες σαν ενήλικας. Τα παιδιά πρέπει να πέφτουν κάποιες φορές, για να μαθαίνουν ότι είναι φυσιολογικό. Οι νέοι, για παραδειγμα,  πρέπει ίσως να χωρίσουν από κάποια σχέση για να αποκτήσουν την συναισθηματική ωριμότητα που χρειάζεται μια σχέση για να διαρκέσει.  Εάν οι γονείς αφαιρέσουν κάθε κίνδυνο από την ζωή των παιδιών τους, τότε αυτά θα έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση σαν μεγάλοι.

2. Σώζουν πολύ γρήγορα. Τα παιδιά  δεν αποκτούν  μερικές από τις ικανότητες που είχαν τα παιδιά πριν 30 χρόνια γιατί οι γονείς σήμερα, τρέχουν να λύσουν το πρόβλημα αντί να αφήσουν πρώτα τα παιδιά τους να προσπαθήσουν.  Όταν σώζουμε εμείς μια κατάσταση πρώτοι και πνίγουμε το παιδί με πολλή ‘βοήθεια’, τότε αυτό μαθαίνει να βασίζεται σε άλλους για να του λύσουν τα προβλήματα. Αυτό όμως δεν γίνεται στην πραγματική ζωή. Το αντίθετο μάλιστα. Έτσι τα στερούμε από το να γίνουν ικανοί ενήλικες.

3. Επαινούμε πολύ εύκολα. Το να τα επιβραβεύουμε για τα πάντα υπερβολικά δεν είναι τελικά θετικό. Όταν τα επαινούμε με το παραμικρό, τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι η μαμά και ο μπαμπάς είναι οι μόνοι που τους λένε ότι είναι καταπληκτικά ενώ οι άλλοι δεν τους το λένε. Αρχίζουν να αμφισβητούν την αντικειμενικότητα των γονιών τους. Όταν επαινούμε πολύ και αγνοούμε την κακή συμπεριφορά τους, τα παιδιά μαθαίνουν να εξαπατούν,να υπερβάλουν, να ψεύδονται και να αποφεύγουν την σκληρή πραγματικότητα γιατί  δεν έχουν εκπαιδευτεί για να την αντιμετωπίσουν. 

4. Αφήνουμε τις  ενοχές  να μας οδηγούν. Το παιδί σας δεν χρειάζεται να σας αγαπά κάθε λεπτό. Τυχόν απογοήτευση θα ξεχαστεί γρήγορα αλλά όχι και τα αποτελέσματα όταν τα έχετε κακομάθει. Πείτε λοιπόν όχι ή όχι τώρα, και αφήστε να παλέψουν για αυτό που θέλουν και χρειάζονται. Σαν γονείς τους δίνουμε ότι θέλουν όταν τα επιβραβεύουμε,  ιδιαίτερα όταν υπάρχουν πολλά παιδιά. Όταν κάποιο κάνει κάτι καλά, αισθανόμαστε ότι είναι άδικο να παινέσουμε και να επιβραβεύσουμε μόνο αυτό και όχι το άλλο. Αυτό δεν είναι σωστό και δεν ενδυναμώνει σε αυτά την άποψη ότι  η  επιτυχία εξαρτάται από τις δικές μας πράξεις και μόνο. Σιγουρευτείτε πως ένας καλός βαθμός δεν έχει σαν βραβείο μια βόλτα στο μεγάλο πολυκατάστημα.  Αν η σχέση σας με τα παιδιά σας βασίζεται σε υλιστικά βραβεία, τότε τα παιδιά δεν έχουν ούτε εσωτερικά κίνητρα ούτε αγάπη χωρίς αντάλλαγμα. 

5. Να μοιραζόμαστε τα δικά μας λάθη του παρελθόντος. Εμείς σαν ενήλικες πρέπει να αφήνουμε τους νέους να απλώνουν τα φτερά τους και να πειραματίζονται μόνοι τους αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν μπορούμε να τα βοηθήσουμε να πλεύσουν στα άγνωστα νερά. Πείτε τους για τα δικά σας λάθη όταν ήσασταν στην ηλικία τους και βοηθήστε τα να κάνουν καλές επιλογές. (Αποφύγετε αρνητικά μαθήματα που πήρατε σχετικά με το κάπνισμα,το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά.) Επίσης, τα παιδιά πρέπει να προετοιμάζονται για  μικρά παραπατήματα και να αντιμετωπίζουν τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Μοιραστείτε  μαζί τους πώς εσείς αντιμετωπίσατε μια παρόμοια εμπειρία, τι σας οδήγησε να το κάνετε και τι αποτέλεσμα είχε το μάθημα που πήρατε. Επειδή δεν είμαστε η μόνη επιρροή στα παιδιά μας, πρέπει να είμαστε η καλύτερη. 

6. Νομίζουμε την εξυπνάδα και την ικανότητα σαν δείγμα ωριμότητας. Η εξυπνάδα συχνά χρησιμοποιείται σαν ένδειξη ωριμότητας του παιδιού και σαν αποτέλεσμα, οι γονείς υποθέτουν ότι το έξυπνο και ταλαντούχο παιδί είναι έτοιμο για την ζωή. Όμως δεν είναι έτσι. Κάποιοι επαγγελματίες αθλητές και σταρ του Χόλιγουντ, για παράδειγμα, έχουν απίστευτο ταλέντο αλλά εμπλέκονται σε σκάνδαλα. Επειδή είναι προικισμένα με κάποιο χάρισμα  σε έναν τομέα στην ζωή τους, δεν σημαίνει ότι είναι έτσι και σε άλλους. Δεν υπάρχει ‘ηλικία υπευθυνότητας’ ή οδηγός για το πότε ένα παιδί πρέπει να έχει συγκεκριμένες ελευθερίες, αλλά κατά  κανόνα, θα πρέπει να παρατηρείτε τα άλλα παιδιά στην ηλικία των δικών σας. Εάν εκείνα κάνουν περισσότερα μόνα τους από ότι τα δικά σας, τότε ίσως τα καθυστερείτε να γίνουν ανεξάρτητα. 

7. Δεν ακολουθούμε αυτά που διδάσκουμε Σαν γονείς, έχουμε την ευθύνη να δείξουμε στα παιδιά μας την ζωή που πρέπει να ζήσουν. Να ζήσουν μια ζωή με χαρακτήρα, υπεύθυνα για τις αποφάσεις τους και τα λόγια τους. Μπορούμε σαν αρχηγοί της οικογένειας να πούμε τα σωστά λόγια αλλά πρέπει να προσέξουμε αυτά που τους λέμε να τα τηρούμε και εμείς σαν άνθρωποι. Τα παιδιά θα μιμηθούν το παράδειγμά μας. Εάν δεν κάνουμε συμβιβασμούς σε κάποια πράγματα,  θα ξέρουν και αυτά ότι είναι απαράδεκτο. Δείξτε στα παιδιά σας τι σημαίνει να δίνεις αφιλοκερδώς  συμμετέχοντας  με χαρά σε διάφορες εθελοντικές εργασίες. Κάντε καλύτερο τον τόπο και τους ανθρώπους γύρω σας.

Πηγή: http://newsone.gr/paraxena/860350-#sthash.7Mm0FLXp.dpuf

14/3/16

Τι συμβολίζει το πέταγμα του χαρταετού;

Καθαρά Δευτέρα κι ο ουράνος γεμίζει πολύχρωμους χαρταετούς που συναγωνίζονται ποιος θα πάει πιο ψηλά. Τι συμβολίζει όμως το πέταγμα του χαρταετού;
Η καθαρά Δευτέρα κατά την Ορθόδοξη εκκλησία είναι η μέρα που ο άνθρωπος καθαρίζεται ψυχικά και σωματικά και προετοιμάζεται για την μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής.


Ο χαρταετός έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Τον 4ο  αιώνα  π.Χ., ο  μαθηματικός  και  αρχιμηχανικός  Αρχύτας  (440-360 π.Χ.), από  τον  Τάραντα  της  Νότιας  Ιταλίας, καλός  φίλος  του  Πλάτωνα  και  οπαδός  του  Πυθαγόρα, χρησιμοποίησε  στην  αεροδυναμική  του  τον  χαρταετό  και  λέγεται  ότι  ήταν  ο  εφευρέτης  του.

Και το 1752, ο Βενιαμίν Φραγκλίνος, διαπίστωσε με την βοήθεια ενός αετού, τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και έφτιαξε το αλεξικέραυνο.
Επίσης οι χαρταετοί ήταν κομμάτι της πίστης των λαών της ανατολής. Οι λαοί αυτοί στόλιζαν τους χαρταετούς με ευχές και επιθυμίες, και πετώντας τους τις έστελναν όσο πιο κοντά μπορούσαν στο θεό.


Μια πιθανή εξήγηση για το πέταγμα του χαρταετού είναι ότι συμβολίζει την ανάγκη του ανθρώπου για εξύψωση πνευματική και ψυχική.



Το βλέμμα είναι στραμμένο στον ουρανό και το σκίρτημα χαράς που νιώθουμε, όταν καταφέρνουμε να τον δούμε να πετάει ψηλά, είναι πολύ μεγάλο.

Ίσως γιατί κατά βάθος ευχόμαστε να μπορούσαμε να βρεθούμε κι εμείς μαζί του εκεί ψηλά. Όποιος δεν πέταξε ποτέ χαρταετό, δεν έστρεψε το βλέμμα όσο ψηλά χρειάζεται...
Όποιος κι αν είναι ο πραγματικός συμβολισμός του, το βέβαιο είναι ότι προσφέρει χαρά και διασκέδαση σε μικρούς και μεγάλους.
Αμόλα καλούμπα λοιπόν και μακριά από τα καλώδια της ΔΕΗ...
Καλή Σαρακοστή!
Πηγή: http://www.pontos-news.gr

12/3/16

Ελληνική παράδοση: Ήθη και έθιμα της Αποκριάς!



Μπορεί για τους περισσότερους οι Απόκριες να συνδέονται με τα μεγάλα καρναβάλια, τις παρελάσεις μεταμφιεσμένων ή τους ξέφρενους χορούς. Σε αρκετούς όμως νομούς και γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας, σώζονται έθιμα και παραδόσεις που μεταφέρονται αναλλοίωτα από γενιά σε γενιά μέχρι και τις μέρες μας.
Διονυσιακού χαρακτήρα, αρχαιοελληνικής προέλευσης, με παγανιστικές επιρροές, τις περισσότερες φορές έντονα σκωπτικά και με σατυρική διάθεση, τα αποκριάτικα έθιμα ανά την Ελλάδα, συνδέονται άλλοτε με την ιστορία και τους θρύλους της περιοχής και άλλοτε πάλι αποτελούν απλώς μια αφορμή διαφυγής από την καθημερινότητα.
Η προετοιμασία σε αρκετές περιπτώσεις ξεκινάει μόλις ανοίγει το Τριώδιο, ενώ κορυφώνεται πάντοτε την τελευταία Κυριακή των Αποκριών, όπου σε κάθε περιοχή στήνεται μεγάλο γλέντι που διαρκεί μέχρι το πρωί της Καθαρής Δευτέρας.

Βόρεια Ελλάδα

Νάουσα
Με διονυσιακή καταγωγή, το έθιμο «Γενίτσαροι και Μπούλες», συνεχίζει μέχρι και τις μέρες μας, να ζωντανεύει στην πόλη της Νάουσας. Την Κυριακή της Αποκριάς υπό τους χαρακτηριστικούς ήχους του νταουλιού και του ζουρνά, ένα μπουλούκι με «γενίτσαρους» περιφέρεται στους δρόμους της πόλης με τελικό προορισμό το δημαρχείο, όπου και κορυφώνεται η γιορτή. Στο ρυθμικό άκουσμα του Ζαλιστού, η Μπούλα βγαίνει στο παράθυρο και με χαρακτηριστικές ρυθμικές κινήσεις του σώματος της, ώστε να κουδουνίζουν τα κρεμασμένα στο στήθος της νομίσματα, χαιρετάει το μπουλούκι ενώ λίγο μετά κατεβαίνει κάτω, ενσωματώνεται στο πλήθος και όλοι μαζί συνεχίζουν την περιοδεία μέχρι να πάρουν την επόμενη Μπούλα. Σταδιακά σχηματίζεται μια «μεγαλειώδης» πομπή με ανθρώπους όλων των ηλικιών, να συμμετέχουν στην αναβίωση του εθίμου.


 
Ξάνθη
Την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, στην Ξάνθη, στη γέφυρα του ποταμού Κόσυνθου, αναβιώνει το «κάψιμο του Τζάρου». Πρόκειται για ένα κατασκευασμένο ανθρώπινο ομοίωμα, τοποθετημένο πάνω σε πουρνάρια, που καίγεται και «ξορκίζει το κακό». Σε αυτή την περίπτωση, το κακό είναι… η απομάκρυνση των ψύλλων το καλοκαίρι. Το έθιμο έφεραν οι πρόσφυγες από το Σαμακόβ της Ανατολικής Θράκης και κάθε χρόνο ζωντανεύει από τους κατοίκους του ομώνυμου συνοικισμού. Μετά το «κάψιμο του Τζάρου», ακολουθεί γλέντι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

Κοζάνη
Ο Φανός, ο συμβολικός «βωμός» της αποκριάτικης εορταστικής φωτιάς, ανάβει εδώ και πολλούς αιώνες στην Κοζάνη. Ανεξαρτήτως από τις έριδες ως προς την καταγωγή του, το συγκεκριμένο έθιμο, δίνει έναν πανηγυρικό τόνο στην πόλη. Με προεξάρχουσα την κεντρική πλατεία, όπου την Κυριακή της Αποκριάς ανάβει ο μεγάλος «Φανός», ακολουθούν οι μικρότεροι συνοικισμοί που ανάβουν ταυτόχρονα τους δικούς τους «Φανούς»… για να ξεκινήσει μια ξέφρενη γιορτή καθαρά διονυσιακού χαρακτήρα. Οι χορευτικοί κύκλοι γύρω από τον βωμό διευρύνονται, τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο. Τα περισσότερα είναι τα καλούμενα «ξινέντραπα» ή «μασκαραλίτκα» τραγούδια, με έντονες σατυρικές-πειρακτικές αναφορές. Το κρασί ρέει άφθονο, το ίδιο και τα τοπικά εδέσματα, ενώ το γλέντι κρατάει μέχρι τα ξημερώματα της Καθαρής Δευτέρας.


 
ΙωάννιναΟι «τζαμάλες», οι αποκριάτικες φωτιές, θα ανάψουν σε διάφορες συνοικίες της πόλης των Ιωαννίνων το βράδυ της τελευταίας Κυριακής, πριν τη νηστεία της Σαρακοστής. Έθιμο που υπάρχει από τον 19ο αιώνα στα Γιάννενα, αναβιώνει αδιάλειπτα από τη δεκαετία του '80 μέχρι και σήμερα. Οι «τζαμάλες» ζεσταίνουν από την παγωνιά της περιοχής, ενώ με το άναμμα της πρώτης σπίθας… δίνεται το σύνθημα να ξεκινήσει η μεγάλη γιορτή.

 
ΣέρρεςΣτο νομό Σερρών, τη Δευτέρα της Τυρινής συναντάμε το έθιμο του «καλόγερου». Η γιορτή ανοίγει με τους «αναστενάρηδες» και τους μίμους, οι οποίοι συνθέτουν έναν αλλόκοτο θίασο με μέλη τον Βασιλιά, το Βασιλόπουλο, τον καπιστρά, τον καλόγερο, τη νύφη, την μπάμπω και το εφταμηνίτικο, τους γύφτους με την αρκούδα και τους Κουρούτζηδες (φύλακες). Ο θίασος επισκέπτεται όλα τα σπίτια του χωριού και στη συνέχεια οι κάτοικοι συγκεντρώνονται στην πλατεία, όπου γίνεται η προετοιμασία του αγρού για τη σπορά. Ακολουθεί η σκηνή του θανάτου και της ανάστασης με «πρωταγωνιστή» τον Καλόγερο.

Σοχός, Θεσσαλονίκη
Δρώμενο που σχετίζεται με τη γονιμότητα της γης ή και για πολλούς με τον έρωτα, οι «Κουδουνοφόροι» εμφανίζονται μέχρι σήμερα, στο Σοχό στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για πανάρχαιο έθιμο, που μεταφέρθηκε μέσα στους αιώνες και διασώθηκε αναλλοίωτο. Η κορύφωσή των εκδηλώσεων, γίνεται το τριήμερο πριν από την Καθαρή Δευτέρα, όπου οι συμμετέχοντες με τραγόμορφες στολές και κουδούνια σε όλο το σώμα τους, ξεχύνονται και χορεύουν σε δρόμους και πλατείες. Ξεχωριστή θέση έχει και το έθιμο των μετανοιών. Κατά την παράδοση οι μεγαλύτεροι δίνουν άφεση αμαρτιών στους μικρότερους, οι οποίοι με σεβασμό τους επισκέπτονται και τους φιλούν το χέρι, προσφέροντάς τους ένα πορτοκάλι.

 
Νησιά

Κάρπαθος
Την Καθαρή Δευτέρα στήνεται στην Κάρπαθο το «Λαϊκό Δικαστήριο των Ανήθικων Πράξεων». Είναι μια ευκαιρία, κάθαρσης και απονομής της δικαιοσύνης στο ξεκίνημα της Σαρακοστής. Κατηγορούμενοι είναι όσοι «ασχημονούν» ή προκαλούν με τις χειρονομίες τους, κάποιους άλλους. Ενώπιον της Δικαιοσύνης, οδηγούνται από τους «Τζαφιέδες», ένα είδος τοπικών χωροφυλάκων, που έχουν επιφορτιστεί με τη σύλληψη των «δραστών». Οι γέροντες του νησιού, αναλαμβάνουν να δικάσουν τους «ασεβείς» και κάπως έτσι ξεκινούν αυτοσχέδιοι αστεϊσμοί και πειράγματα, σαν προπομπός της γιορτής που θα ακολουθήσει.

Νάξος κορδελατοι
Έντονα στοιχεία διονυσιακής λατρείας διασώζονται μέχρι σήμερα στα έθιμα των αποκριών στο νησί της Νάξου. Οι εορτασμοί ξεκινούν από το πρώτο Σάββατο των Αποκριών, με το σφάξιμο των χοίρων, τα λεγόμενα «χοιροσφάισματα». Την «Κρεατινή» Κυριακή, εμφανίζονται στους δρόμους των χωριών οι «κουδουνάτοι», νέοι με προσωπίδες που φορούν μια ριχτή κάπα με κουκούλα, ενώ γύρω από τη μέση και το στήθος τους είναι ζωσμένοι με κουδούνια. Ο χορός τους συνοδεύεται από τον χαρακτηριστικό ήχο των κουδουνιών, ενώ δεν παραλείπουν να προκαλούν με τις άσεμνες εκφράσεις τους. Οι ντόπιοι χωρικοί πάντως τους φιλεύουν για το καλό με βραστά αυγά. Στο περιοδεύον μπουλούκι, ακολουθούν επίσης και ο «Γέρος», η «Γριά» και η «Αρκούδα». Μερικά από τα χαρακτηριστικά δρώμενα στα οποία συμμετέχουν είναι ο «γάμος της νύφης», ο «θάνατος», η «ανάσταση των νεκρών» ή και το «όργωμα». Την Καθαρά Δευτέρα στους δρόμους ξεχύνονται οι «φουστανελλάτοι», νέοι χωρίς προσωπίδες, ντυμένοι γιορτινά οι οποίοι παίζουν βιολί.

 
ΛέροςΠειρακτικού χαρακτήρα είναι και τα αποκριάτικα έθιμα στο νησί της Λέρου. Τα παλιότερα χρόνια υπήρχαν οι «καμουζέλες» ή «ελαφάκια», μασκαράδες βαμμένοι με κάρβουνο και τυλιγμένοι σε «χράμια» (υφαντές κουβέρτες), όπου κουβαλώντας την «κοκάλα» τριγύριζαν στου δρόμους των χωριών, πειράζοντας τους κατοίκους. Σήμερα, το ρόλο αυτό ανέλαβαν «ποιητές». Με μπόλικη φαντασία και σαρκαστική διάθεση σκαρώνουν περιπαικτικά στιχάκια, ενώ μικρά παιδιά ντυμένα καλογεράκια πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι και τα απαγγέλουν. Η συνέχεια γνωστή… μεγάλο γλέντι με παραδοσιακή μουσική, πολλά ευτράπελα, άφθονο ούζο, κρασί και παραδοσιακούς μεζέδες. Στην κορύφωση του πανηγυριού γίνεται το κάψιμο του «στοιχειού». Το ίδιο έθιμο έχουν επίσης στην Κω και στη Σύμη.

Αμοργός
Την Κυριακή της Τυρινής, στην Αιγιάλη και συγκεκριμένα στο χωριό Λαγκάδα της Αμοργού, αναβιώνει το έθιμο του «Καπετάνιου». Οι νέοι του νησιού ντυμένοι με παραδοσιακές φορεσιές και με τη συνοδεία τοπικών οργάνων, πηγαίνουν στην εκκλησία της Παναγίας της Επανοχωριανής. Εκεί κατά την παράδοση, ο ιερέας του χωριού πετάει στον αέρα το «γιλεό», κάτι σαν ράσο και όποιος από τους παριστάμενους νέους το πιάσει χρήζεται «Καπετάνιος». Μέσα σε κλίμα επευφημιών και με τη συνοδεία οργάνων ξεκινάει η «πομπή» των νέων για να επιστρέψει στην πλατεία του χωριού. Το έθιμο επιτάσσει ο νέος «καπετάνιος» να κεράσει όσους έχουν συγκεντρωθεί στα καφενεία, αλλά και να σύρει πρώτος το χορό, προσκαλώντας τους νέους και τις νέες να τον ακολουθήσουν. Πάνω στο χορό, ο «Καπετάνιος» ξεχωρίζει μια από τις κοπέλες, η οποία γίνεται η «Καπετάνισσα» του. Με μαντινάδες, χορό, ρακί και τηγανιτά ψάρια, το γλέντι κρατάει μέχρι το πρωί της Καθαρής Δευτέρας. Ανάλογο είναι και το έθιμο της «Καπεταναίας» στο νησί της Σερίφου.

 
ΣκύροςΑν θέλετε να ακούσετε τα γεγονότα της χρονιάς, με σατυρική διάθεση τότε η Σκύρος την περίοδο των αποκριών, είναι ο ιδανικός προορισμός. Οι κάτοικοι (κυρίως οι ψαράδες) του νησιού, επιδίδονται σε μια μορφή απαγγελίας έμμετρης σάτιρας, κάνοντας την ανασκόπηση των γεγονότων της χρονιάς που πέρασε, με τη δική τους ιδιαίτερη ματιά. Μόλις ανοίγει το Τριώδιο, στα σοκάκια της Σκύρου τριγυρίζουν ομάδες μεταμφιεσμένων, μπορείτε να συναντήσετε «Γέρους» με κουδούνια, «Κορέλες» και «Φράγκους. Αν τύχει, μάλιστα, και συναντηθούν δύο ή περισσότεροι «Γέροι», συναγωνίζονται στο περίφημο «λιλίρισμα», κουνώντας ρυθμικά και με ένταση τα κουδούνια τους για να ξεσηκώσουν τους πάντες.

Κέρκυρα
Με ενετικές αλλά και αρχαιοελληνικές επιρροές, τα αποκριάτικα έθιμα στο νησί της Κέρκυρας, έχουν τη δική τους ξεχωριστή φυσιογνωμία. Το καρναβάλι της Κέρκυρας, είναι ήδη ονομαστό, υπάρχουν όμως και λιγότερο γνωστά τοπικά έθιμα που λαμβάνουν χώρα την περίοδο των Αποκριών. Για παράδειγμα, την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς, λίγο πριν ολοκληρωθεί ο κύκλος των εκδηλώσεων, ο τελάλης βγαίνει στην πόλη με το «όρντινο» ανά χείρας και διαλαλεί την άφιξη του Σιορ Καρνάβαλου. Αφού διαβαστεί μεγαλοφώνως και η διαθήκη του, πλέον όλα είναι έτοιμα για το κάψιμο του καρνάβαλου. Σε αρκετά χωριά της Κέρκυρας αναβιώνει το έθιμο του «κορφιάτικου γάμου», αλλά και ο «χορός των παπάδων».

 
Κρήτη
Ρέθυμνο
Οι κάτοικοι του χωριού Γέργερη, ντυμένοι με προβιές, ζωσμένοι με κουδούνια και με μουτζουρωμένα πρόσωπα και χέρια, βγαίνουν στους δρόμους και επιδίδονται σε έναν «αρκουδίστικο χορό». Δεμένοι μεταξύ τους με σχοινιά, ο ένας ακολουθεί τον άλλο, τρέχουν, χορεύουν, σατιρίζουν, χειρονομούν, δημιουργώντας με τους ήχους και τις κραυγές τους ατμόσφαιρα έκστασης και μέθης.
Στο νομό Ρεθύμνου αναβιώνει ακόμη και το έθιμο της «Αρπαγής της νύφης». Γαμπρός και νύφη, είναι μεταμφιεσμένοι άντρες, κρατούν μαζί τους μία κούκλα -μωρό, με ζωγραφισμένο ένα μουστάκι για να… μοιάζει στο γαμπρό.
Μερικά ακόμη δρώμενα είναι το «Όργωμα και η Σπορά», η «Κηδεία της Αποκριάς» και η «Καμήλα» φτιαγμένη από κρανίο ζώου και δύο ανθρώπους που τρέχουν σκυφτοί μέσα σε μεγάλα υφαντά υφάσματα, δημιουργώντας ένα αλλόκοτο τετράποδο, το οποίο οι υπόλοιποι μάταια προσπαθούν να τιθασεύσουν.

Στερεά Ελλάδα- Θεσσαλία

Άμφισσα
Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς αναβιώνει στην Άμφισσα ο θρύλος του «στοιχειού». Από τη συνοικία Χάρμαινα, όπου βρίσκονται τα παλιά Ταμπάκικα (βυρσοδεψεία) και τα σκαλιά του Αϊ Νικόλα κατεβαίνει το «στοιχειό» και μαζί ακολουθεί πλήθος μεταμφιεσμένων. Στο ιστορικό μεγάλο καφενείο της πόλης γίνονται ατέλειωτες συζητήσεις σατιρικού περιεχομένου για τους θρύλους και τα στοιχειά. Κατά την παράδοση της περιοχής τα «στοιχειά» αποτελούν ψυχές σκοτωμένων ανθρώπων ή ζώων που εξακολουθούν και τριγυρίζουν στην περιοχή.


 
ΓαλαξείδιΘεσμός πλέον, το έθιμο του «αλευροπόλεμου» αναβιώνει στο Γαλαξείδι εδώ και τρείς αιώνες. Τον πρώτο λόγο έχει φυσικά το αλεύρι! Γενναιόδωρες ποσότητες αλευριού εκτοξεύονται μεταξύ των καρναβαλιστών, οι οποίοι όπως ορίζει το έθιμο, πρέπει να είναι μουτζουρωμένοι με κάρβουνο στο πρόσωπο. Βέβαια τα τελευταία χρόνια, τα πρόσωπα κυριολεκτικά σκεπάζονται από ένα σωρό πρωτότυπα μάλλον υλικά, όπως το λουλάκι, το βερνίκι παπουτσιών κ.ά. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στην τουρκοκρατία.

 
Θήβα Στη περιοχή της Θήβας, την Καθαρά Δευτέρα, γίνεται η αναπαράσταση του «Βλάχικου γάμου». Η πολύχρωμη γαμήλια πομπή και τα παραδοσιακά όργανα που τη συνοδεύουν, αποτελούν το προπομπό της μεγάλης γιορτής που θα στηθεί το βράδυ της τελευταίας Κυριακής των Αποκριών, στην κεντρική πλατεία. Το έθιμο έχει τις ρίζες του στο 1830, τότε που οι τσοπάνηδες (Βλάχοι) από τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη, εγκατέλειψαν την άγονη γη τους και αναζήτησαν γονιμότερο έδαφος κάπου νοτιότερα.

 
Λάρισα –ΤύρναβοςΟι κάτοικοι του Τυρνάβου, την τελευταία Τρίτη, πριν από την Καθαρά Δευτέρα, ξεκινούν σειρά εκδηλώσεων προς τιμήν του Διονύσου, με αποκορύφωμα το «Μπουρανί» (χορτόσουπα αλάδωτη). Καθ’ όλη τη διάρκεια της προετοιμασίας στήνεται ένα ξεχωριστό σκηνικό παιχνιδιού, με φαλλικά σύμβολα και τολμηρά πειράγματα από τους «μπουρανίδες».

 
Πελοπόννησος
Καλαμάτα
Εθιμοτυπικά κάθε χρόνο τις απόκριες οργανώνεται στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας το Γαϊτανάκι και η αναπαράσταση του «Βλάχικου Γάμου». Οι συμμετέχοντες είναι απαραιτήτως μεταμφιεσμένοι και δίνουν ραντεβού στην Πλατεία Ανατολικού Κέντρου, όπου στήνεται λαϊκό γλέντι με χορό, τραγούδι και φαγητό.

Μεθώνη
Στη Μεθώνη κάθε χρόνο γίνεται… «του Κουτρούλη ο γάμος». Ένας γάμος παρωδία, με καρναβαλίστικη διάθεση. Ο γάμος των νεόνυμφων (είναι και οι δύο άντρες), τελείται στην κεντρική πλατεία, παρουσία συγγενών και πολλών κατοίκων-μαρτύρων. Το μυστήριο τελείται κανονικά με παπά και με κουμπάρο, που εκτός από τις ευλογίες τους αναλαμβάνουν να διαβάσουν και το προικοσύμφωνο. Μετά το «μυστήριο» σειρά έχει το τρικούβερτο γλέντι του γάμου!

Μεσσήνη
Το βράδυ της Κυριακής της Τυροφάγου αναβιώνει στη Μεσσήνη το έθιμο της «φωτιάς». Οι κάτοικοι ανάβουν φωτιές στις γειτονιές της πόλης, και γύρω τους ξεκινάει το γλέντι και ο χορός μέχρι το πρωί. Κατά τη διάρκεια του γλεντιού γίνεται και αναπαράσταση παλαιών εθίμων και ιστοριών από τους ντόπιους.
Την Καθαρή Δευτέρα στη θέση Κρεμάλα, γίνεται η αναπαράσταση της εκτέλεσης της γριάς Συκούς, μιας γερόντισσας της Μεσσήνης που κρεμάστηκε στην τοποθεσία αυτή με εντολή του Ιμπραήμ Πασά. Μετά την αναπαράσταση, μπορεί κάθε επισκέπτης να «κρεμαστεί» από τους ψευτοδήμιους της κρεμάλας. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας γίνεται η παρέλαση με άρματα, μεταμφιεσμένους μικρούς και μεγάλους και χορευτικά συγκροτήματα.

Γεωργία Βασσάλου
Απόκριες ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από την Καθαρή Δευτέρα οπότε αρχίζει και η μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Ονομάστηκαν έτσι επειδή, τη περίοδο αυτή, συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «να απέχουν από κρέας». Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά είναι και η λατινική λέξη καρναβάλι (Carneval, carnavale, από τις λέξεις<Carne=κρέας και Vale=περνάει).
Το κύριο γνώρισμα των Αποκριών είναι οι μεταμφιέσεις τις οποίες συναντάμε σε ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το όνομα των μεταμφιεσμένων διαφέρει από τόπο σε τόπο: κουδουνάτοι, καμουζέλες, μούσκαροι αλλά το κοινότερο είναι μασκαράδες και καρνάβαλοι που προέρχεται από τις ιταλικές λέξεις maschera και carnevale.
Στην Ελλάδα υπάρχει πληθώρα εθίμων που διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Ας γνωρίσουμε κάποια από αυτά.
- See more at: http://www.tralala.gr/Ellhnikh-paradosh-Hthh-kai-ethima-ths-Apokrias/#sthash.QcCMIDuj.dpuf
Απόκριες ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από την Καθαρή Δευτέρα οπότε αρχίζει και η μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Ονομάστηκαν έτσι επειδή, τη περίοδο αυτή, συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «να απέχουν από κρέας». Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά είναι και η λατινική λέξη καρναβάλι (Carneval, carnavale, από τις λέξεις<Carne=κρέας και Vale=περνάει).
Το κύριο γνώρισμα των Αποκριών είναι οι μεταμφιέσεις τις οποίες συναντάμε σε ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το όνομα των μεταμφιεσμένων διαφέρει από τόπο σε τόπο: κουδουνάτοι, καμουζέλες, μούσκαροι αλλά το κοινότερο είναι μασκαράδες και καρνάβαλοι που προέρχεται από τις ιταλικές λέξεις maschera και carnevale.
Στην Ελλάδα υπάρχει πληθώρα εθίμων που διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Ας γνωρίσουμε κάποια από αυτά.
- See more at: http://www.tralala.gr/Ellhnikh-paradosh-Hthh-kai-ethima-ths-Apokrias/#sthash.QcCMIDuj.dpuf

Πλέκοντας κορδέλες στο Γαϊτανάκι!
Από τα πιο γνωστά πανελλαδικά έθιμα, που διατηρούνται αυτούσια ως τις μέρες μας, είναι το γαϊτανάκι. Το γαϊτανάκι είναι ένας χορός που δένει απόλυτα με το χρώμα και το κέφι της απόκριας.
Δεκατρία άτομα χρειάζονται γι’ αυτόν το χορό. Ο ένας κρατά ένα μεγάλο στύλο στο κέντρο, από την κορυφή του οποίου κρέμονται 12 μακριές κορδέλες, διαφορετικού χρώματος η καθεμιά. Οι κορδέλες αυτές λέγονται γαϊτάνια και δίνουν το όνομά τους στο έθιμο. Οι υπόλοιποι δώδεκα χορευτές κρατούν από ένα γαϊτάνι και χορεύουν σε ζευγάρια. Καθώς κινούνται γύρω από το στύλο, κάθε χορευτής εναλλάσσεται με το ταίρι του κι έτσι πλέκουν τις κορδέλες πάνω του δημιουργώντας χρωματιστούς συνδυασμούς. Όταν πια οι κορδέλες τυλιχτούν στο στύλο και οι χορευτές χορεύουν όλο και πιο κοντά σε αυτόν, τότε ο χορός τελειώνει και το στολισμένο γαϊτανάκι μένει να θυμίζει το αποκριάτικο πνεύμα.
- See more at: http://www.tralala.gr/Ellhnikh-paradosh-Hthh-kai-ethima-ths-Apokrias/#sthash.QcCMIDuj.dpuf
Απόκριες ονομάζονται οι τρεις εβδομάδες πριν από την Καθαρή Δευτέρα οπότε αρχίζει και η μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Ονομάστηκαν έτσι επειδή, τη περίοδο αυτή, συνηθίζεται να μην τρώνε κρέας οι Χριστιανοί, δηλαδή «να απέχουν από κρέας». Ανάλογη με την ελληνική λέξη Αποκριά είναι και η λατινική λέξη καρναβάλι (Carneval, carnavale, από τις λέξεις<Carne=κρέας και Vale=περνάει).
Το κύριο γνώρισμα των Αποκριών είναι οι μεταμφιέσεις τις οποίες συναντάμε σε ολόκληρη την Ελλάδα, καθώς και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το όνομα των μεταμφιεσμένων διαφέρει από τόπο σε τόπο: κουδουνάτοι, καμουζέλες, μούσκαροι αλλά το κοινότερο είναι μασκαράδες και καρνάβαλοι που προέρχεται από τις ιταλικές λέξεις maschera και carnevale.
Στην Ελλάδα υπάρχει πληθώρα εθίμων που διαφέρουν από περιοχή σε περιοχή. Ας γνωρίσουμε κάποια από αυτά.
- See more at: http://www.tralala.gr/Ellhnikh-paradosh-Hthh-kai-ethima-ths-Apokrias/#sthash.QcCMIDuj.dpuf