Η εκπαίδευση στη Φινλανδία σήμερα!

«In Finland, we believe in evolution, not in revolution» λέει η Κριστίνα Βόλμαρι, υψηλόβαθμο στέλεχος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας της Φινλανδίας. Δεν θέλουν επανάσταση (revolution), θέλουν εξέλιξη (evolution) οι Φινλανδοί, και η κ. Βόλμαρι αξιοποιεί τη ρίμα μεταξύ των δύο αγγλικών λέξεων για να καταδείξει τη φιλοσοφία του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας της, που έχει κατακτήσει την κορυφή μεταξύ των προηγμένων χωρών διεθνώς –η Φινλανδία βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της κατάταξης στον διαγωνισμό PISA του ΟΟΣΑ–, και αποτελεί πρότυπο.

Το εκπαιδευτικό σύστημα της Φινλανδίας βασίζεται στη σταθερότητα, την οργάνωση και την εμπιστοσύνη στους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων, από το νηπιαγωγείο έως και το πανεπιστήμιο. Οι ίδιοι οι Φινλανδοί δίνουν μεγάλο βάρος στη λειτουργία των θεσμών και εμπιστεύονται τους εκπαιδευτικούς.

Αυτοί είναι, ουσιαστικά, και οι λόγοι που το ελληνικό και το φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα απέχουν παρασάγγας, παρότι και τα δύο δημόσια και δωρεάν. «Στη Φινλανδία σπάνια αλλάζουμε το εκπαιδευτικό μας σύστημα και μόνο μετά μακροχρόνια μελέτη των δεδομένων. Ας πούμε, ύστερα από 10 χρόνια το επόμενο σχολικό έτος θα κάνουμε αλλαγές στα αναλυτικά προγράμματα, δίνοντας βάρος στην εκπαίδευση των μαθητών στις τέχνες» απαντά η κ. Βόλμαρι.

Ωστόσο, ο μελετημένος τρόπος με τον οποίοι οι Φινλανδοί εισάγουν αλλαγές στα σχολεία τους, σε αντίθεση με την ελληνική προχειρότητα, δεν είναι η μόνη διαφορά ανάμεσα στο ελληνικό και το φινλανδικό σύστημα. Ενδεικτικά, στη Φινλανδία:

• Οι μαθητές ξεκινούν το Δημοτικό από τα 7 τους χρόνια και ολοκληρώνουν το Λύκειο στα 19 τους. Κάθε σχολείο μπορεί να διαφοροποιεί εν μέρει το πρόγραμμά του. Αλλωστε, το εκπαιδευτικό σύστημα χρηματοδοτείται κατά 25% από το κράτος και κατά 75% από τους δήμους, τα δημοτικά τέλη των οποίων είναι ιδιαίτερα υψηλά.

• Κάθε τμήμα σχολικής τάξης έχει κατά μέσο όρο 20 μαθητές.

• «Στόχος μας είναι η οικογένεια να έχει ελεύθερο χρόνο στο σπίτι το απόγευμα. Γι’ αυτό και η προετοιμασία των παιδιών για τα μαθήματα της επόμενης ημέρας γίνεται κατά κύριο λόγο στο σχολείο, και εκτιμάται ότι είναι αρκετή το πολύ μιας ώρας δουλειά στο σπίτι» παρατηρεί η κ. Βόλμαρι.

• Δεν υπάρχει η σκληρή αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Βέβαια, αυτοαξιολόγηση γίνεται τόσο για τις σχολικές μονάδες όσο και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς.

• Δεν υπάρχει ενιαίο σύστημα εξετάσεων για την προαγωγή των μαθητών από τάξη σε τάξη. Ο εκπαιδευτικός μπορεί να αξιολογεί τους μαθητές του με τον τρόπο που επιθυμεί. «Δίνουμε βάρος στην ουσιαστική εκμάθηση παρά στη συνεχή εξέταση των γνώσεων» αναφέρει η κ. Βόλμαρι.

• Η πολυπληθέστερη ηλικιακή ομάδα των εκπαιδευτικών (σχεδόν το 35% του συνόλου) είναι κάτω των 40 ετών.

• Οι εκπαιδευτικοί περνούν από κατάρτιση περίπου κάθε τρία χρόνια στο πλαίσιο του εργασιακού τους βίου.

• Η εκπαίδευση των μεταναστών ξεκινά με ένα χρόνο εκμάθησης της φινλανδικής γλώσσας και πολιτισμού, ενώ οργανώνονται τάξεις για τη διδασκαλία των μητρικών γλωσσών, ακόμη κι αν υπάρχουν μόνο τρία παιδιά από μία χώρα για ένα τμήμα.  «Η γνώση της μητρικής γλώσσας είναι πολύ σημαντική για να μάθεις μια δεύτερη γλώσσα» λέει η κ. Βόλμαρι, προσθέτοντας ότι τον πρώτο χρόνο τα παιδιά των μεταναστών δεν διδάσκονται τα βασικά μαθήματα αλλά ξεκινούν με ευκολότερα, όπως οι τέχνες, η χειροτεχνία, η φυσική αγωγή.

«Δίνουμε πάντα πολύ μεγάλη αξία στην εκπαίδευση και την καινοτομία. Είμαστε μια φτωχή σε παραγωγικές πηγές χώρα και πρέπει να βάλουμε το μυαλό μας να δουλέψει» παρατηρεi η διπλωμάτης Πέτρα Θίμαν. Και προσθέτει με χιούμορ: «Αλλιώς θα πεθάνουμε στο κρύο».

Ο τρόπος επιλογής των εισακτέων

Το Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι, με τα πέτρινα καλοδιατηρημένα επιβλητικά κτίριά του, εξωτερικά αποπνέει την ιστορία του. Είναι το παλαιότερο (ιδρύθηκε το 1640) και μεγαλύτερο πανεπιστήμιο στη Φινλανδία. Αλλά και εσωτερικά αποτυπώνει τη φινλανδική κουλτούρα. Ολα μοντέρνα σχεδιασμένα, τάξη, ηρεμία, ασφάλεια, και πουθενά συνθήματα στους τοίχους. Ιδια εικόνα και στην απόλυτα οργανωμένη φοιτητική λέσχη, όπου γευματίζουν φοιτητές, καθηγητές, προσωπικό και επισκέπτες. «Στο Παιδαγωγικό Τμήμα δεχόμαστε περίπου 3.000 αιτήσεις ετησίως για τις 100 θέσεις» λέει στην «Κ» ο Γιάρι Λάβονεν, επικεφαλής του Τμήματος. Το σύστημα εισαγωγής είναι μεικτό και σε δύο κύκλους. Από τις 3.000 αιτήσεις μέσω εξετάσεων περίπου 300 υποψήφιοι προχωρούν στη δεύτερη φάση, στην οποία μέσω συνέντευξης εξετάζονται εάν διαθέτουν τις δεξιότητες που οφείλει να έχει ένας δάσκαλος (π.χ. επικοινωνίας, συνεργατικότητας). Εντυπωσιακός είναι ο τρόπος με τον οποίο ορίζεται ο αριθμός των εισακτέων. Οχι με βάση μικροκομματικές σκοπιμότητες όπως στην Ελλάδα, αλλά οι υπηρεσίες μετρούν σε βάθος δεκαετίας την εξέλιξη των συνταξιοδοτήσεων εκπαιδευτικών σε συνδυασμό με τους δείκτες γεννήσεων. «Κάθε 5 χρόνια οι υπηρεσίες μας ενημερώνουν για τα στοιχεία και εμείς ορίζουμε τον αριθμό εισακτέων. Βέβαια, τώρα ίσως οι ανάγκες αυξηθούν λόγω του κύματος μετανάστευσης» παρατηρεί ο κ. Λάβονεν.

πηγή: http://www.kathimerini.gr/

 

Πώς να μάθετε στο παιδί να διαχειρίζεται το διάβασμά του!

Όπως είναι αναμενόμενο, τα παιδιά στις πρώτες τάξεις του δημοτικού αντιμετωπίζουν δυσκολίες συγκέντρωσης και δεν έχουν ανεπτυγμένη την ικανότητα διαβάσματος.

Με καλή οργάνωση και σωστό χειρισμό, μπορούμε να μάθουμε στα παιδιά μας το σωστό τρόπο να διαβάζουν τα μαθήματά τους, κάτι το οποίο αποτελεί το κλειδί της ακαδημαϊκής επιτυχίας.

Οργάνωση

Η σωστή οργάνωση είναι το Α και το Ω όσον αφορά το διάβασμα. Χρήσιμο είναι να υπάρχει ένα τετράδιο ή ένας πίνακας όπου θα αναγράφεται το διάβασμα της επομένης ημέρας και όπου θα μπορούμε, μαζί με το παιδί, να βάζουμε ένα ν δίπλα σε κάθε κομμάτι που ολοκληρώνεται.

Επίσης, θα πρέπει τα υλικά του διαβάσματος (τετράδια, μολύβια, γόμες κ.ο.κ.) να είναι καλά οργανωμένα (π.χ. μολύβια ξυσμένα κλπ.), εύχρηστα και διαθέσιμα∙ ο στόχος είναι να διευκολύνουμε το παιδί όπου μπορούμε στη διαδικασία του διαβάσματος.

Επιπλέον, καλό είναι το διάβασμα να γίνεται αμέσως μετά την επιστροφή από το σχολείο, με το κίνητρο ότι «τελειώνουμε το διάβασμα για να μπορούμε να παίξουμε μετά», λαμβάνοντας όμως πάντοτε υπόψη τις ανάγκες του δικού μας παιδιού∙ κάποια παιδιά ίσως να έχουν ανάγκη π.χ. να παίξουν για ένα τέταρτο ώστε να αποφορτιστούν, προτού ξεκινήσουν το διάβασμα.

Συγκεκριμένος χώρος και χρόνος για διάβασμα

Επιλέγουμε συγκεκριμένο χώρο για το διάβασμα, όπως το δωμάτιο του παιδιού ή το τραπέζι της κουζίνας, εξασφαλίζοντας όσο το δυνατόν λιγότερους περισπασμούς στο χώρο αυτό (τηλεόραση, ραδιόφωνο, άνθρωποι να μπαινοβγαίνουν αλλά και παιχνίδια ή κόμικ που ίσως να αποσπούν την προσοχή του παιδιού).

Ηλικία και ιδιοασυγκρασία

Λαμβάνουμε υπόψη την ηλικία του παιδιού όταν κανονίζουμε το πώς θα γίνεται το διάβασμα- π.χ. ένα παιδάκι του δημοτικού πιθανό είναι να μπορεί να συγκεντρωθεί για μόνον 15 λεπτά τη φορά και μετά να χρειάζεται ένα μικρό διάλειμμα, σε σχέση με ένα μεγαλύτερο σε ηλικία παιδί. Επίσης, γνωρίζοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του δικού μας παιδιού, προσπαθούμε να του κάνουμε, με μικρές πινελιές, λίγο πιο ελκυστική τη διαδικασία του διαβάσματος και φροντίζουμε να ζητάμε σε τακτά χρονικά διαστήματα και τη συμβουλή της δασκάλας του για το πώς να το βοηθήσουμε.

Αυτονομία

Στόχος μας θα πρέπει να είναι το διάβασμα να γίνεται όσο το δυνατόν πιο αυτόνομα όσο περνάει ο καιρός, με το γονιό να είναι διαθέσιμος αλλά όχι «από πάνω». Δίνουμε την ευκαιρία στο παιδί να παίρνει αποφάσεις, π.χ. με ποια σειρά θα κάνει τα μαθήματα κλπ. Έτσι νιώθει πιο πολύ έλεγχο πάνω στην κατάσταση και έχει μεγαλύτερο κίνητρο να ασχοληθεί με το διάβασμα.

Ενθάρρυνση, όχι πίεση

Η πίεση όσον αφορά το διάβασμα γεννά αντίθετα αποτελέσματα. Φροντίζουμε πάντα να επαινούμε την προσπάθεια του παιδιού χωρίς να εστιάζουμε τόσο στο αποτέλεσμα∙ το πρώτο και κυριότερο είναι να αναπτύξει από νωρίς σωστές τακτικές όσον αφορά το διάβασμά του.

Μυρτώ Κογεβίνα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια

20 λόγια που ανεβάζουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού!

Αν θυμάστε και λέτε κάποια από αυτά στο παιδί σας καθημερινά, του κάνετε το καλύτερο δώρο της ζωής του! Τονώνετε την αυτοπεποίθησή του και του στρώνετε το δρόμο για προσωπική ευτυχία και επιτυχία 

1. Σε αγαπώ! Σε αγαπώ απέραντα και ατελείωτα και δεν υπάρχει τίποτα που θα με κάνει να σταματήσω να σε αγαπάω.

2. Είσαι καταπληκτικό παιδί! Είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος, μοναδικός και δεν υπάρχει κανένας άλλος σαν εσένα.

3. Δείξε τα συναισθήματά σου. Κλάψε αν έτσι νιώθεις, γέλα αν το αισθάνεσαι. Όλα τα συναισθήματα είναι χρήσιμα και σημαντικά, αρκεί να ξέρουμε να τα εκδηλώσουμε σωστά και να μη διαλέξουμε συμπεριφορές που στεναχωρούνε ή πονάνε τους άλλους.

4. Έκανες λάθος. Δε πειράζει, όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Το σημαντικό είναι να μάθεις από το λάθος σου, να το διορθώσεις και να μην το επαναλάβεις. Έχεις την ευκαιρία να κάνεις ένα νέο ξεκίνημα.

5. Τα κατάφερες. Μπράβο σου! Αν και δεν ήταν εύκολο, ξέρω ότι προσπάθησες και τα κατάφερες. Είμαι περήφανη/ος για σένα και πρέπει κι εσύ να είσαι περήφανος για τον εαυτό σου.

6. Συγγνώμη. Εγώ έκανα λάθος.

7. Μπορείς να αλλάξεις γνώμη. Μερικές φορές μπορεί να πάρεις μια απόφαση αλλά μετά να αλλάξεις γνώμη. Μπορείς να το κάνεις με ωραίο τρόπο, χωρίς κλάματα ή θυμό.

8. Τι ωραία ιδέα! Χαίρομαι που το σκέφτηκες! Όταν βάζεις το μυαλό σου να δουλέψει το αποτέλεσμα είναι σούπερ! Πες μου και άλλα πράγματα για αυτή την ιδέα σου.

9. Αυτό ήταν ευγενικό εκ μέρους σου. Τι ωραία επιλογή να βοηθήσεις και να πεις ωραία πράγματα σε κάποιον άλλο! Φαντάζομαι πόσο όμορφα νιώθεις μέσα σου! Είμαι περήφανη/ος για σένα! Μπράβο!

10. Σου έχω μια μικρή έκπληξη! Έτσι, χωρίς λόγο, επειδή σε αγαπώ.

11. Δε βιάζομαι. Μπορώ να περιμένω. Έχουμε χρόνο, μη βιάζεσαι.

12. Τι θέλεις να κάνουμε; Είναι σειρά σου να διαλέξεις και πάντα έχεις ωραίες ιδέες!

13. Πες μου…. Θέλω να ακούσω τη γνώμη σου. Θέλω να ακούσω τι σκέφτεσαι και πώς νιώθεις, είναι σημαντικό. Είμαι όλο αυτιά!

14. Εδώ είμαι! Και δεν πρόκειται να φύγω χωρίς να σε χαιρετήσω. Μου αρέσει να είμαστε μαζί.

15. Ευχαριστώ και παρακαλώ. Είναι σημαντικές λέξεις που πρέπει να θυμόμαστε να χρησιμοποιούμε. Και αν ξεχαστώ καμιά φορά και δε σου τις πω, να μου το υπενθυμίσεις!

16. Μου έλειψες! Να ξέρεις ότι σε σκέφτομαι όταν δεν είμαστε μαζί.

17. Προσπάθησε! Κάνε μια προσπάθεια, ένα βήμα τη φορά. Θα τα καταφέρεις! Τίποτα δε γίνεται χωρίς να προσπάθεια.

18. Θα σε βοηθήσω. Πρώτα κάνε μια προσπάθεια μόνος σου, αλλά αν δεις ότι χρειάζεσαι κάτι, εδώ είμαι για να σε βοηθήσω. Δεν θα το κάνω εγώ για εσένα, αλλά θα σου δείξω πώς να το κάνεις για να το μάθεις και να μη με χρειάζεσαι την επόμενη φορά.

19. Τι θα σου άρεσε; Τι ονειρεύεσαι; Τι θα ήθελες να έχεις ή να γίνει; Ας αφήσουμε τη φαντασία μας ελεύθερη να σκεφτούμε τι θα θέλαμε.

20. Πιστεύω σε εσένα! Πιστεύω σε εσένα σαν άνθρωπο, πιστεύω στις δυνάμεις σου και σου έχω εμπιστοσύνη! Μπορείς!

Της Λίζα Βάρβογλη (Ψυχολόγος -Συγγραφέας)

Τι είναι η δυσαριθμησία και πώς θα την ξεπεράσει ένα παιδί!

Πολλά παιδιά μισούν τα Μαθηματικά και δυσκολεύονται με την επίλυση μαθηματικών εξισώσεων. Για κάποια παιδιά, όμως, το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο, καθώς οι αριθμοί γίνονται τέρατα που στοιχειώνουν τα όνειρά τους, ενώ ακόμα και μία απλή πρόσθεση μοιάζει αδύνατη. Αν νιώθετε ότι το παιδί σας δυσκολεύεται ιδιαίτερα με τα Μαθηματικά, πιθανώς να πάσχει από δυσαριθμησία, μία κοινή μαθησιακή δυσκολία για την οποία απαντήσεις και συμβουλές δίνει η Ειδική Παιδαγωγός, MSc in Special & Inclusive Education-University of London, κ. Μαράνια Γκιόκα.

Τι είναι η δυσαριθμησία;

Η αναπτυξιακή δυσαριθμησία, είναι μία κατάσταση που επηρεάζει την ικανότητα του ατόμου να αποκτήσει δεξιότητες στα μαθηματικά. Μαθητές με δυσαριθμησία ενδέχεται να έχουν δυσκολία να κατανοήσουν απλές αριθμητικές έννοιες, να μην έχουν μία διαισθητική κατανόηση των αριθμών και να έχουν πρόβλημα στο να κάνουν αριθμητικές πράξεις ή να λύνουν αριθμητικά προβλήματα.

Χρειάζεται να είμαστε ιδιαίτερα υποψιασμένοι, καθώς ενδέχεται ένας μαθητής με δυσαριθμησία να μπορεί να βρει το σωστό μαθηματικό αποτέλεσμα, αλλά να χρησιμοποιεί «ανώριμες» στρατηγικές για την ηλικία του. Για παράδειγμα, προκειμένου να κάνει πρόσθεση, να χρησιμοποιεί τα δάχτυλά του για να μετρήσει, την ίδια στιγμή που μαθητές της ίδιας ηλικίας μπορούν και κάνουν την πρόσθεση από μνήμης.
Τα διαγνωστικά κριτήρια είναι τα εξής:
Α. Η μαθηματική ικανότητα, μετρούμενη με ατομικά χορηγούμενες σταθμισμένες δοκιμασίες, είναι σημαντικά κατώτερη από το αναμενόμενο, δεδομένων της χρονολογικής ηλικίας του ατόμου, της μετρηθείσας νοημοσύνης και της εκπαίδευσης που αντιστοιχεί στην ηλικία.
Β. Η διαταραχή στο κριτήριο Α παρεμποδίζει σημαντικά τη σχολική επίδοση ή τις δραστηριότητες της καθημερινής ζωής που απαιτούν μαθηματική ικανότητα.
Γ. Αν υπάρχει αισθητηριακό ελάττωμα, οι δυσκολίες στη μαθηματική ικανότητα είναι μεγαλύτερες από αυτές που συνήθως το συνοδεύουν.

Πού οφείλεται;

Η αναπτυξιακή δυσαριθμησία είναι μια εκ γενετής κατάσταση. Το άτομο λοιπόν από τη γέννησή του παρουσιάζει δυσλειτουργία σε συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, στις οποίες γίνεται η επεξεργασία του αριθμού είτε ως ποσότητα, είτε ως σύμβολο, είτε ως αριθμολέξη.
Ένα άτομο για να μπορέσει να εμπλακεί αποτελεσματικά με τα μαθηματικά χρειάζεται να έχει αποκτήσει δεξιότητες στους παρακάτω τομείς:
• λεκτικό τομέα
• μνήμη (βραχυπρόθεσμη, μακροπρόθεσμη και μνήμη εργασίας)
• χωροχρονική αντίληψη (π.χ. να μη μπερδεύει το δεξιά με το αριστερά, το πριν με το μετά κ.ά.)
• μαθηματική λογική
• αφαιρετική ικανότητα και
• μεταγνωστική ικανότητα.
Το άτομο με δυσαριθμησία ενδέχεται να παρουσιάζει έλλειμμα σε έναν ή περισσότερους τομείς. Μία λεπτομερής αξιολόγηση είναι αυτή που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε σε ποιους τομείς δυσκολεύεται το άτομο.

Από ποια ηλικία εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια;

Δε χρειάζεται να φτάσει το παιδί στο σχολείο για να δούμε τα πρώτα σημάδια. Ένα υποψιασμένο «μάτι» μπορεί να τα διακρίνει ήδη από την προσχολική ηλικία.

Πώς θα καταλάβει ο γονιός ότι το παιδί έχει αυτή τη δυσκολία;

Παιδιά προσχολικής ηλικίας:
• Δυσκολία στο να μάθουν να μετράνε
• Δυσκολία στο να αναγνωρίζουν τους αριθμούς, όταν είναι γραμμένοι
• Δυσκολία στο να συνδέσουν ότι ένας αριθμός (π.χ.το 3) συνδέεται με το περιβάλλον τους (π.χ. 3 αυτοκίνητα)
• Φτωχή μνήμη για τους αριθμούς
• Δυσκολία στο να οργανώνουν τα αντικείμενα με έναν λογικό τρόπο. Για παράδειγμα στο να ομαδοποιούν μαζί όλα τα αντικείμενα που έχουν στρογγυλό σχήμα ή όλα τα αντικείμενα που έχουν τετράγωνο σχήμα.
 
Παιδιά σχολικής ηλικίας
• Δυσκολία στο να μάθουν αριθμητικές πράξεις (πρόσθεση, αφαίρεση, πολλαπλασιασμός, διαίρεση)
• Δυσκολία στο να αναπτύξουν δεξιότητες επίλυσης μαθηματικών προβλημάτων
• Δυσκολία στο να μάθουν το λεξιλόγιο που είναι σχετικό με τα μαθηματικά
• Αποφεύγουν παιχνίδια στα οποία χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί στρατηγική
• Δυσκολεύονται να μάθουν την ώρα

Πώς διορθώνεται; Σε ποιον να απευθυνθεί ο γονιός;

Τα άτομα με δυσαριθμησία χρειάζεται να ακολουθήσουν πρόγραμμα σχεδιασμένο από ειδικό παιδαγωγό, καθώς και από άλλες ειδικότητες, όπως αυτή των εργοθεραπευτών. Τα προγράμματα για τη δυσαριθμησία οφείλουν να είναι εξατομικευμένα στις ανάγκες του κάθε ατόμου και να παρεμβαίνουν στους τομείς στους οποίους το άτομο δυσκολεύεται, όπως για παράδειγμα τον τομέα της μνήμης εργασίας ή τον τομέα των αλληλουχιών.

Τι προβλήματα μπορεί να δημιουργήσει, αν δεν διορθωθεί; 

Η έγκαιρη και εξατομικευμένη παρέμβαση είναι ιδιαίτερα σημαντική για την πορεία που θα ακολουθήσει το άτομο με δυσαριθμησία. Η απουσία παρέμβασης μπορεί να οδηγήσει σε:

• χαμηλή μαθητική απόδοση,
• χαμηλή αυτοεκτίμηση,
• απόσυρση από τη μαθησιακή διαδικασία
• δυσκολία στις κοινωνικο-συναισθηματικές δεξιότητες και
• αυξημένο άγχος.
Για αυτό το λόγο, οι γονείς και οι δάσκαλοι χρειάζεται να παρατηρήσουν τα πρώτα σημάδια της δυσαριθμησίας και να ζητήσουν άμεσα τη βοήθεια κάποιου ειδικού, προκειμένου να γίνει μία αρχική αξιολόγηση.
Περνώντας όμως στην ενήλικη ζωή, το άτομο με δυσαριθμησία που δεν έχει δεχτεί κάποια παρέμβαση, ενδέχεται να παρουσιάζει δυσκολία:
• στη διαχείριση των χρημάτων (π.χ.ρέστα),
• στον προσανατολισμό (π.χ. να μην μπορεί να πάει χωρίς βοήθεια σε κάποια μέρος, ακόμα και αν έχει πάει πολλές φορές και θα περιμέναμε να το έχει μάθει),
• στη διαχείριση του χρόνου (π.χ. να δυσκολεύεται να είναι συνεπής στα ραντεβού του),
• όπως και σε οτιδήποτε μπορεί να βασίζεται στα μαθηματικά (π.χ. στατιστική).


Πηγή